Viscerale therapie is een holistische behandelmethode die voortkomt uit de osteopathie. 

In de jaren zeventig ontdekte de Franse osteopaat Jean-Pierre Barral dat bij een goede gezondheid er een voortdurende beweging bestaat tussen de fascia van de inwendige organen en zijn omgeving. Tijdens activiteiten zoals wandelen en bukken, moet de fascia rondom de inwendige organen ten opzichte van elkaar en hun omgeving (het ‘musculoskeletaal systeem’) kunnen bewegen en glijden. Deze relatie blijft stabiel, ondanks het feit dat het lichaam een eindeloze variatie aan bewegingen doormaakt.

Echter, als een orgaan niet optimaal kan bewegen –  ten gevolge van een infectie, verkleving, abnormale spanning of verplaatsing – dan zal dat andere organen en lichaamsstructuren ongunstig beïnvloeden. Deze disbalans zal in eerste instantie restricties en chronische irritatie in het musculoskeletale systeem creëren. Op langere termijn kunnen er ook klachten ontstaan van de organen zelf, zoals obstipatie, maagzuur, et cetera.

Viscerale therapie bestaat uit gerichte manuele technieken, die het herstel van een normale, gezonde beweeglijkheid van het bindweefsel rondom de inwendige organen ondersteunen. Deze op de fasciën gerichte mobilisaties kunnen tot aanpassing en verbetering van de structuur en functie van de inwendige organen en orgaansystemen leiden en helpen zo het lichaam zijn natuurlijke gezondheid te behouden.

De mechanische verbindingen of ‘bindweefselroute’ vormen lichaamseigen patronen, waardoor een restrictie in de fascie van een orgaan effect kan hebben elders in het lichaam. Zo’n patroon noemen we een letselketen. Een voorbeeld hiervan is een restrictie in de fascie van de rechternier, die op den duur klachten kan veroorzaken in de nek. De nierfascie is verbonden met het diafragma, het diafragma is verbonden met de pleura, en de pleura via ligamentaire verbindingen met de laag cervicale regio (C6-C7-Th1). Lokaal cervicaal behandelen heeft in dit geval geen optimaal effect, als niet ook de oorzaak – de restrictie in de fascie rondom de rechternier – behandeld wordt.

Een ander voorbeeld van zo’n letselketen is het lumbale pseudo-radiculaire syndroom aan de rechterzijde, dat is ontstaan als gevolg van verklevingen in de buikholte na een appendectomie. Op langere termijn kan de houding van het lichaam zich zelfs structureel aan deze stoornis aanpassen, wat weer kan leiden tot chronische klachten van het bewegingsapparaat.